შინმოუსვლელო სადა ხარ შენ ხომ თბილისი გიყვარდა
სად ლპება შენი ქოჩორი თვალი სად ამოგიღამდა
თბილისში ვარდი აყვავდა შენ სად არჩიე დარჩენა
ნეტავი წამოგახედეა მთაწმინდა კიდევ გაჩვენა
შორი გამხდარა სავალი რამდენიც გინდა იარო
აღარ ჩანხარ და ვერც მოხვალ მხედარო გულნატყვიარო
პირს დაგრჩენია ღიმილი სამშობლოს მოგონებისა
კიდევ თუ გესმის მტკვარის ხმა გუგუნი ქართლის მთებისა
მინდვრის შაყნარმა დასუდრა შენი ობოლი საფლავი
თმაგადაშლილი ქალივით დაგაბრწყინდება ვარსკვლავი
დედის ცრემლების სანაცვლოდ გასველებს ღამის ნაწვიმი
ნაქროლი საქართველოდან ფრთას დაგაბერტყავს არწივი
თვალში გვაკლიხარ სადა ხარ შენ ხომ თბილისი გიყვარდა
შენი ქართული მარჯვენა სად ჩაიშალა თიხადა
მიჰყავდი იერიშებზე სამშობლოს ვინც შენ დაგბადა
დედის ლეჩაქს და ყრმის აკვანს საფლავებს მამა-პაპათა
ცეცხლით ნადუღარ გრიალში დაეცი გმირი გულჩქარი
და ახლა ჩუმად შრიალებს შენს სამარეზე ბუჩქნარი
რომ უფრო მეტად ნათობდეს შენი სამშობლოს დიდება
მზე გმირის ხმალზედ ბრწყინავი არასდროს დაიბინდება
მზე გმირის ხმალზედ მბრწყინავი არასდროს დაიბინდება
