დილა არის ცა ლაჟვარდი
მზისა სხივით იფერება
და ქურდულად მიმალულა
თვით მთვარე და ვარსკვლავთ კრება
მობიბინე ვარდ-ყვავილი
გულ-მკერდს იშლის, იფურჩქნება
გამოიღვიძა ქვეყანამ
სამეჯლისოდ ემზადება.
იადონი ველს გაჰკივის,
ია კრთება, მორცხვობს ნაზობს,
მას ნამს აფრქვევს კლდის ჩანჩქერი,
მოცელქო და მონავარდო.
მიჯნურივით გაუღიმა
ქვეყანამ ცას, ცამ ქვეყანას
და ორივე მწყობრად ჰგალობს
საამქვეყნო გამოცანას:
დღით მზე ჰნათობს, ღამით მთვარე,
დღე ღამეს სდევს, ღამე დღესო,
თუ სიბნელე არ გინახავს,
ფასს ვერ დასდებ სინათლესო და,
მშვიდობის გზა მთვარე-ვარსკვლავთ,
ქებათ-ქება მნათობ მზესო;
ვაშა, ვაშა ბუნების წესს,
რომ ნათელი მოსდევს ბნელსო!