უჭკნობელო ვარდის კონავ
შემკობილო ალვის ხეო,
მე ხომ ფრთები არ მასხია
გადმოვფრინდე შენთან მეო.

ჭირს მოგჭამ ნუ შეგძულდები,
ერთი ქართული მითხარო,
მათხოვე ბარი ნიჩაბი

სამარე ამოვითხარო.

ძნელია მოკვდეს ვაჟკაცი,
უდროოდ დაიკარგოსა,
მისი კობორი ულვაში
მიწაში ჩაიმარხოსა.