თუშეთო

იახლ ჯანღ ქურდულად შემიპარ დანოს,
ქირსლებში გახვი ბაშტე იდ კარსე,
საჩაღმოში კი ნისლებდახდილებო
იბანენ პირებს ფიჭეხ იდ წასნე.

ვით გომეწარიც გადიყრიდ მუქფერს,
მზეს ამაჰღლალებდ უმტეროს თავზედ
კოციკათ ყანას წყალქონდარასა ვკრეფ,
ყვავილის ცვრიან გვირგვინ მადგ თავზედ.

რაიოდ მეტად მამნატრებიხარ,
ხაგირო, ეხო, აშტოოდ, მთაწვერ,
რად ვერ შაგტყობდი ჩემ ტკბილ თუშეთო
ზამთრისპირ თეთრად აგპენტვი თმა-წვერ

იახლ ჯანღ ქურდულად შეპარ ქისტეთსა და
ქირსლებში გახვი ხეკინჩხოს მთაწვერ.